Лев Толстой нега Нобел мукофотини олишни истамаган?
Лев Толстой 1906 йил 8 октябрда адабиёт бўйича Нобел мукофотига ўзининг номзоди кўрсатилишидан бош тортган. 78 ёшли ёзувчи пул фақат зарар келтиришига қаттиқ ишонган.
Россия фанлар академияси уни Нобел мукофотига даъвогар сифатида кўрсатганидан хабар топган Лев Николаевич дарҳол яқин таниши ва ўз асарларининг таржимони — фин ёзувчиси Арвид Ярнефелтга мактуб йўллаб, ундан швед ҳамкасбларини мукофотни бошқа одамга топшириш кераклигига кўндиришни сўрайди.
Албатта, Ярнефелт аввалига ҳайрон қолди, аммо дўстининг илтимосини ерда қолдирмади. 1907 йилда мукофот унча танилмаган италиялик шоир Жозуэ Кардуччига топширилди.
Мукофотдан воз кечган Лев Толстой эса катта маблағни тасарруф этишдек оғир мажбуриятдан халос бўлганидан енгил тин олган. Унинг чуқур эътиқодига кўра, пул, гарчи меҳнат эвазига келса ҳамки, фақат ёмонлик келтиради.
«Пулда, пулнинг ўзида, унга эгалик қилишда қандайдир ахлоқсизлик бор», — деб ёзганди буюк ёзувчи.
Изоҳ қолдириш учун сайтда рўйхатдан ўтинг
Кириш
Ижтимоий тармоқлар орқали киринг
FacebookTwitter